„Ból i blask” to arcydzieło (Gazeta Wyborcza), najlepszy i zarazem najbardziej osobisty film hiszpańskiego mistrza od lat (The Hollywood Reporter), najpiękniejsza celebracja miłości (The Playlist). Doskonałe recenzje, łzy wzruszenia i 10-minutowa owacja po seansie – to tylko kilka reakcji na najnowszy film jednego z najwybitniejszych reżyserów światowego kina, Pedro Almodóvara. Twórca „Wszystko o mojej matce” i „Porozmawiaj z nią” opowiada o roli przypadku w naszym życiu, o sile pierwszych fascynacji oraz o tym, co po latach zostaje z relacji – zwłaszcza miłosnych – z ważnymi dla nas ludźmi. „Ból i blask” to również ponowne spotkanie hiszpańskiego reżysera ze swoją wieloletnią filmową muzą, Penélope Cruz, oraz – przede wszystkim – z Antonio Banderasem, którego za tę rolę uhonorowano nagrodą dla najlepszego aktora na 72. Festiwalu w Cannes. Głównym bohaterem filmu jest Salvador Mallo (Banderas), kultowy hiszpański reżyser, który stroni od mediów i usilnie strzeże swojej prywatności. Mężczyzna odnajduje po latach osoby, które wywarły największy wpływ na jego życie, oraz przeżywa na nowo najważniejsze momenty ze swojej przeszłości. Wraca do dzieciństwa, gdy wraz z rodzicami w poszukiwaniu dobrobytu przenieśli się do małego miasteczka. Przywołuje obrazy swojej pierwszej namiętności, pierwszej wielkiej miłości i bólu rozstania. Wspomina spotkanie z kinem, które na lata stało się sensem jego życia. Powracając do najintensywniejszych doświadczeń minionych lat, Salvador odnajduje siłę, by zmierzyć się z teraźniejszością. Czy uda mu się zamknąć niedokończone sprawy z przeszłości, które burzą jego poukładaną codzienność? „Ból i blask” to najbardziej osobisty spośród wszystkich filmów Almodóvara, a jednocześnie, jak podkreśla światowa krytyka, najlepszy film w jego karierze. Pełne emocji dzieło na miarę „Osiem i pół” Felliniego, w którym hiszpański reżyser po raz kolejny zachwyca swoją niepowtarzalną wrażliwością wizualną i w kapitalny sposób łączy wielką czułość z poczuciem humoru.

Absolutny wizjoner! Nikt inny nie kręci tak dobrych filmów rozrywkowych jak on - mówi o reżyserze „Parasite” Quentin Tarantino, jeden z jego największych fanów. Potwierdził te słowa tegoroczny Festiwal w Cannes, gdzie w walce o Złotą Palmę „Parasite” Bong Joon-ho pokonał „Pewnego razu… w Hollywood”, oczarowując jury, światową krytykę i publiczność. „Parasite” to mistrzowska i trzymająca w napięciu opowieść, w której czworo ludzi bez przyszłości wpada na pomysł przekrętu doskonałego. Kierowca bez pracy, gospodyni bez domu, student bez kasy i dziewczyna bez perspektyw wspólnie stworzą perfekcyjny plan: jak w najkrótszym czasie stać się kimś i zająć miejsce bogaczy. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i zawalczą o siebie. Nawet, jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy między tym, co jeszcze dozwolone, a tym, co absolutnie zabronione. Bong Joon-ho pokazuje, że prawie każdy marzy o lepszym życiu, awansie i szansie na sukces. Ale tylko niektórzy – dzięki nieposkromionej wyobraźni i braku skrupułów – są w stanie po to wszystko sięgnąć. „Parasite” to pełen dzikiego humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji thriller o ludziach, którzy nigdy nie mieli się spotkać – biednych i bogatych, tych naprawdę uprzywilejowanych i tych zepchniętych do rynsztoków. Nowy film twórcy przebojów „Okja” i „Snowpiercer: Arka przyszłości” to wielki hit światowego kina i prawdziwy filmowy rollercoaster.

Przed barankiem Shaunem i jego stadkiem otwierają się gwiezdne wrota, wiodące wprost do międzyplanetarnej przygody, gdy na ich farmie ląduje obdarzona niesłychanymi mocami i nieodpartym urokiem przybyszka z odległej galaktyki. Shaun będzie musiał pomóc jej odnaleźć odległy dom i umknąć stąpającej jej po piętach tajnej organizacji. Czy uda mu się zapobiec Farmageddonowi i w towarzystwie kosmatych kosmonautów powrócić na ukochaną farmę?

Słynny autor powieści kryminalnych Harlan Trombley zostaje znaleziony martwy w swej posiadłości dzień po 85-tych urodzinach. Śledztwo prowadzi równie elegancki, co dociekliwy detektyw, Benoit Blanc. Dzień przed fatalnym zejściem Trombleya w jego posiadłości odbyła się huczna uroczystość z udziałem całej jego, dość szczególnej, rodziny. Detektyw Blanc podejrzewa wszystkich, łącznie z najbardziej oddaną służącą denata. Z determinacją i wprawą przedziera się przez sieć rodzinnych zależności, zawiści, wzajemnych oskarżeń i finansowych oczekiwań. Motyw ma tu każdy, jak to w rodzinie. Okazji podczas urodzin seniora rodu nie brakowało także nikomu, ale sprawca może być tylko jeden. Zamknięci w luksusowej posiadłości, poddani nieszablonowym metodom śledczym Blanca, bliscy Trombleya zmuszeni są do podjęcia morderczej gry, której wynik pozostanie do ostatniej chwili zagadką.

"Boże Ciało" to historia 20-letniego Daniela, który w trakcie pobytu w poprawczaku przechodzi duchową przemianę i skrycie marzy, żeby zostać księdzem. Po kilku latach odsiadki chłopak zostaje warunkowo zwolniony, a następnie skierowany do pracy w zakładzie stolarskim. Jednak zamiast tam, swoje kroki kieruje do miejscowego kościoła, gdzie zaprzyjaźnia się z proboszczem. Kiedy pod nieobecność duchownego nadarza się okazja, chłopak wykorzystuje ją i udając księdza, zaczyna pełnić posługę kapłańską w miasteczku. Od początku jego metody ewangelizacji budzą kontrowersje wśród mieszkańców, szczególnie w oczach surowej kościelnej Lidii. Z czasem jednak nauki i charyzma fałszywego księdza zaczynają poruszać ludzi pogrążonych w tragedii, która wstrząsnęła lokalną społecznością kilka miesięcy wcześniej. Tymczasem w miasteczku pojawia się dawny kolega Daniela z poprawczaka, a córka kościelnej, Marta, coraz mocniej zaczyna kwestionować duchowość młodego księdza. Wszystko to sprawia, że chłopakowi grunt zaczyna palić się pod nogami. Rozdarty pomiędzy sacrum i profanum bohater znajduje w swoim życiu nowy ważny cel. Postanawia go zrealizować, nawet jeśli jego tajemnica miałaby wyjść na jaw.

Daniel experiences a spiritual transformation in a detention center. Although his criminal record prevents him from applying to the seminary, he has no intention of giving up his dream and decides to minister a small-town parish.

To metaforyczna opowieść o tragicznej i tajemniczej śmierci jednego z najbardziej wpływowych poetów lat 60. XX wieku, obrońcy praw człowieka, bohatera Ukrainy Wasyla Stusa i jego walki z sowieckim systemem, Wydarzenia z filmu rozgrywają się podczas ostatniej próby KGB kuszenia poety „wolnością”.

1965 рік. Молодий поет Василь Стус не може миритися з безправним становищем українців у Радянському Союзі та кидає виклик тоталітарній системі. Він говорить про те, про що мовчать мільйони. Незважаючи на постійний тиск і погрози, Стус не припиняє боротьбу навіть у засланні. Реальна історія нескореного поета, історія кохання і зради, людської гідності та підлості.

„Marona - psia opowieść” to historia niezwykłej podróży przez życie, widzianej oczami psa. Marona jest pięknym kundelkiem, który trafia w ręce coraz to nowych opiekunów. Świat ludzi bywa jednak skomplikowany, czasem aż za bardzo dla małego psa, który nie chce niczego oprócz kochającego go człowieka. Każdy z napotkanych przez kundelkę ludzi nadaje jej nowe imię: akrobata Manole nazywa ją Aną, robotnik Istvan - Sarą, dziewczynka Solange - Maroną. Niestety żaden z domów nie jest na tyle stabilny, by suczka mogła zagościć w nim na stałe. A gdyby ludzie byli tak samo zależni od zwierząt, jak one od nich?
To wizualnie zachwycająca i wzruszająca historia opowiedziana z psiej perspektywy o przywiązaniu, miłości i tym, czym dla psów i ludzi jest szczęście. Premiera filmu miała miejsce na najważniejszym festiwalu animacji, francuskim Annecy. „Marona” zdobyła m.in. nominację do Europejskich Nagród Filmowych.

Najbardziej zabójcza premiera 2020 roku. Czarna komedia z oscarową obsadą, której bohaterem jest... kurtka z frędzlami.

"Deerskin" to jeden z największych przebojów sekcji Quinzaine des réalisateurs w Cannes, to także aktorski tour de force Jeana Dujardina. Quentin Dupieux, który podarował światu kinową perełkę w postaci „Morderczej opony”, powraca z kolejną niezwykłą historią. Tym razem przepełnioną absurdem, kłamstwami i frędzlami. Główny bohater George, właściciel skórzanej kurtki, postanawia dla niej unicestwić wszystkie inne kurtki na świecie i zaczyna marzyć o sławie filmowca. Łapie za kamerę i wałęsa się po miasteczku, by znaleźć sposób na unicestwienie wszystkich cieplejszych wierzchnich okryć. Obłęd powoli w nim narasta, szaleństwo się pogłębia, a inne kurtki nadal istnieją. Chociaż koncepcja „Deerskin” brzmi niczym szalona i abstrakcyjna wariacja kina z najniższej półki, tak naprawdę pod skórzaną kurtką kryje się opowieść o samotności, desperacji oraz próbie nadania sensu resztkom przemijającego życia. Żadne zwierzę nie ucierpiało w czasie kręcenia filmu, nie możemy natomiast zagwarantować, że podczas seansu nie ucierpi psychika widzów. W końcu to produkcja o stylowej kurtce w 100% ze skóry jelenia.

A man's obsession with his designer deerskin jacket causes him to blow his life savings and turn to crime.

Materiały do filmu były kompletowane od grudnia 2018 roku. Autorka i producentka filmu uczestniczyła w różnych spotkaniach w polskim Parlamencie, dotyczących procedowania rządowego projektu tzw. Megaustawy Telekomunikacyjnej. Ustawa została przegłosowana w lipcu 2019 roku, a już po przegłosowaniu jej projektu okazało się, że ważne dokumenty zostały utajnione przed Parlamentarzystami. Dodatkowo, w grudniu 2019 roku Minister Zdrowia podniósł limit narażenia ludności na sztuczne promieniowanie elektromagnetyczne (PEM) aż 100 – krotnie.
Film pokazuje kulisy głosowań, doświadczenia osób mieszkających w pobliżu stacji bazowych telefonii komórkowej oraz trudności życia osób nadwrażliwych na PEM.

Po projekcji filmu planowane jest spotkanie jego bohaterów z zainteresowanymi widzami.

Intymna opowieść o rodzącej się zazdrości, która wdziera się w życie 5-letniego Kuna wraz z pojawieniem się w domu młodszej siostry, Mirai. Reżyser stworzył fabułę obserwując zachowania własnego syna. Do rzeczywistości, tak samo jak w poprzednich produkcjach, wprowadził warstwę magiczną: Kun odkrywa, że w ogrodzie za domem może podróżować w czasie - wyrusza do przyszłości na spotkanie z nastoletnią już Mirai i do przeszłości, gdzie spotyka matkę w czasach jej dzieciństwa i odkrywa w niej równie krnąbrną, co w sobie naturę, oraz dziadka, miłośnika motocykli i żołnierza. Dowiaduje się także, że rodzinne mity to niekoniecznie tylko opowieści. Hosoda miesza porządki czasowe, nieoczekiwanie przenosi bohaterów z jednej przestrzeni w drugą i miksuje wyobraźnię z tu i teraz - w tym wszystkim bardzo sprawnie prowadzi widza przez doświadczenia różnych pokoleń. Reżyser przyznaje, że jego intencją było stworzenie dzieła chłonącego to, co dzieje się wokół: japońskie społeczeństwo wydaje się być zaprojektowane dla dorosłych, a „Mirai” ma przypomnieć, że dzieci też są jego częścią i nie należy o nich zapominać.

Trwają przygotowania do corocznego wyścigu saneczkowego. Frankie, nieco szalony naukowiec, obmyśla koncepcję pojazdu, który ma zapewnić zwycięstwo jego drużynie. Kiedy maszyna niespodziewanie rozpada się tuż przed linią mety, nikt nie może uwierzyć, że stały za tym błędy w konstrukcji. Wynalazca wspólnie z kolegami odkrywa, że to sprawka Zaca – zarozumiałego i nieco tajemniczego zawodnika, który w międzyczasie dołączył do stawki wyścigu. Frankie pragnie rewanżu i ponownego, tym razem uczciwego rajdu. Wraz z drużyną wiernych przyjaciół zrobią wszystko, by skonstruować jeszcze szybszy pojazd i wygrać rywalizację z oszustem! Błyskotliwa animacja udowadnia, że nie ma rzeczy niemożliwych dla grupy pogodnych i zdeterminowanych, choć nie zawsze zgodnych przyjaciół.

Twórcy nominowanego do Oscara filmu "Ernest i Celestyna" tym razem zapraszają na wieś, która bynajmniej nie jest miejscem sielskiej ciszy i spokoju. W pierwszej historii bohaterami są Kaczka i Królik, którzy w zastępstwie bociana ze złamanym skrzydłem, mają dostarczyć pewnej rodzinie niemowlę... W drugiej opowieści poznajemy niezdarnego Lisa, który codziennie bez rezultatu próbuje pożreć Kurę. Wilk podpowiada mu, żeby najpierw ukradł jajko, potem wyhodował sobie kurczaka i dopiero go zjadł. Plan tylko wydaje się banalnie prosty... W trzeciej — Kaczka i Królik zauważają, że na ścianie domu wisi Święty Mikołaj. Nie orientując się, że to jedynie świąteczna dekoracja, wyruszają na misję ratunkową.

Co byś zrobił, aby raz jeszcze poczuć pierwszą miłość? Ile byś dał, by na nowo przeżyć najpiękniejszy dzień swojego życia? Powrót do cudownych chwil może mieć wysoką cenę. Bohater „Poznajmy się jeszcze raz” gotów jest ją zapłacić – nawet jeśli będzie musiał pozbyć się wszystkich oszczędności, a potem ukryć ten fakt przed żoną. Przewrotna francuska komedia spodoba się wszystkim, którzy pokochali romantyczny klimat „O północy w Paryżu” i urzekającą niewinność „Amelii”.

Zagubiony w świecie nowych technologii, wzdychający do telefonów stacjonarnych, papierowych książek i wąsów rysownik komiksów Victor (w tej roli gwiazda francuskiego kina, Daniel Auteuil), nieoczekiwanie dostaje propozycję nietypowej podróży w czasie. Mężczyzna przyjmuje ją tym chętniej, że jego małżeństwo się sypie, a żona Marianne (w tej roli Fanny Ardant) w niczym nie przypomina cudownej dziewczyny, w której kiedyś się zadurzył. Wybiera więc lata 70., by znów móc wejść do baru „Belle Epoque”, bezkarnie zapalić papierosa przy stoliku i z drżącym (po raz pierwszy od tak dawna!) sercem czekać, aż w drzwiach pojawi się rudowłosa, seksowna, niezależna Marianne. Odtworzona na jego życzenie epoka wydaje się Victorowi o wiele prawdziwsza niż współczesność, w której wszystko – od międzyludzkich relacji przez pracę, po sztukę – staje się wirtualne.

„Film, któremu nie można się oprzeć”, „Dowcipny i radosny” – tak pisali krytycy po pokazach „Poznajmy się jeszcze raz” w Cannes i Toronto. Zachwyciła rewelacyjna obsada (poza Ardant i Auteuil’em wystąpił tu także Guillaume Canet) i błyskotliwy scenariusz, a także lekkość, z jaką reżyser Nicolas Bedos dotyka uniwersalnych tematów: miłości, przemijania, pokoleniowych różnic. Pełen humoru przebój francuskiego kina działa jak filmowy afrodyzjak, przypominając, że najlepsze czasy i najpiękniejsze chwile to te, które przeżywamy teraz.