Komedia muzyczna rozgrywająca się na Ukrainie w 1939 roku. To historia młodego Amerykanina ukraińskiego pochodzenia o imieniu Yaro, który przybywa w Karpaty, ponieważ jego ojciec niepokoi się, że syn nie zna swoich korzeni. Obiecuje mu więc swoją fortunę pod warunkiem, że chłopak poślubi prawdziwą Ukrainkę. Jeśli Yaro nie znajdzie żony w ciągu roku od śmierci ojca, fortuna zostanie przekazana jego dalekiej krewnej Marii, która wraz z matką Helen, przybywa do Karpat i robi wszystko, co w jej mocy, aby powstrzymać Yaro od ślubu. W górach Yaro spotyka huculską dziewczynę Ksenię, która zdaje się ucieleśniać wszystko, co ojciec powiedział mu o ukraińskich kobietach.
W filmie wystąpiły członkinie zespołu Dakh Daughters, a ścieżkę dźwiękową stworzyli muzycy popularnego ukraińskiego zespołu wykonującego muzykę etno - Dakhabrakha.

1939 рік, до окупації Західної України більшовиками залишається кілька тижнів. З Америки до Ворохти прибуває група американців з важливою місією – знайти наречену для молодого Яро. Батько юнака залишив заповіт, за яким Яро отримає у спадок мільйон доларів, якщо одружиться зі свідомою українкою. Чи вдасться хлопцеві знайти справжнє кохання?

Dziesięcioletnia Maja ukrywa przed kolegami z klasy tradycyjne drugie śniadanie, które co rano przygotowuje jej tata – wietnamski kucharz, wybitny specjalista od zupy pho, starający się znaleźć własną drogę w gnającej do przodu warszawskiej rzeczywistości. Kiedy jego wieloletni szef wróci do rodzinnego kraju, bohater będzie musiał się zmierzyć z wymaganiami nowego właściciela restauracji: opanowanie kolejnych umiejętności kulinarnych to jednak znacznie mniejsze wyzwanie niż samodzielne wychowywanie coraz bardziej dorosłej i niezwykle spostrzegawczej córki.
Mariko Bobrik ubiera skrzącą się subtelnym humorem polsko-wietnamską historię w kadry przywodzące na myśl klasyczne japońskie kino. Zgaszone barwy oddają aurę zimowego miasta – oprószonych śniegiem szarych chodników i wnętrz wypełnionych ciepłym światłem. Poprzez zwykłe przedmioty, drobne gesty reżyserka opowiada o złożonych emocjach i pragnieniach bohaterów. Daje widzom wgląd w życie wietnamskiej społeczności Warszawy, choć jej film to historia znacznie bardziej uniwersalna. Ciepły portret małej rodziny to wzruszający esej o bliskości i wyobcowaniu, małych radościach i upartym dążeniu do celu.

„Każdy z nas nosi walizkę, która dotyczy spraw niespełnionych, niedokonanych, źle dokonanych” – mówi bohater filmu „xABo: Ksiądz Boniecki”: filozof, redaktor, zakonnik, pielgrzym, duchowy przewodnik. A przede wszystkim człowiek w drodze, jak portretuje go w swoim kinowym, autorskim dokumencie Aleksandra Potoczek. Tramwajami, samolotami, pociągami, autobusami, samochodami tytułowy xABo (to skrócony autograf, którego używa on w korespondencji z przyjaciółmi) przemierza Polskę, a napotkane w podróży osoby otwierają przed nim swoje „walizki” wątpliwości, zaniechań, smutku; bagaże pełne fundamentalnych pytań, jakie stawia sobie każdy człowiek. W poszukiwaniu odpowiedzi na nie, ekipa przebyła wraz z bohaterem 50 tysięcy kilometrów i podczas trzech lat wspólnej wędrówki była świadkiem setek poruszających, osobistych spotkań.

Nie jest jednak dokument Aleksandry Potoczek laurką dla księdza. Jego bohater sam też dzieli się z nami zawartością swojej „walizki”. Wspomina zaniechania („Zaniedbanie może być gorsze, niż czyn popełniony” - przekonuje), mówi o uczuciach, jakie budzi w nim jego własne przemijanie (ma dziś 85 lat), o bezradności wobec tragedii, o wątpliwościach związanych ze swoją sytuacją w Kościele (porównuje ją do kryzysu małżeńskiego). „xABo: Ksiądz Boniecki” jest portretem filozofa, pielgrzyma-outsidera, który całe życie wędruje własną drogą. Człowieka który łaknie kontaktu z innymi, ale kamera portretuje go także w chwilach samotności i zmęczenia wspaniałą, ale wyczerpującą podróżą, z walizką pełną naszych pytań o drogę.

Charków, lata 30. ubiegłego wieku. Złote lata ukraińskiej sztuki. W nowym, luksusowym Domu „Słowo”, zbudowanym specjalnie dla artystów, znajduje swoje miejsce młody, ambitny poeta Vladimir Akimov. Pochodzi z prowincji, pracuje jako korektor w prasie i nigdy nawet nie marzył, że zamieszka pod jednym dachem z uznanymi ukraińskimi pisarzami i artystami. Tymczasem na skutek przymusowej kolektywizacji rolnictwa na Ukrainie panuje klęska głodu – Hołodomor. Masowo umierają tysiące chłopów, a dobrze karmieni rezydenci Domu „Słowo” nie mają o niczym pojęcia. Propaganda mówi o fantastycznych zbiorach. Jednak do mieszkańców powoli zaczynają docierać niepokojące plotki. Do tego nocami pojawia się NKWD i znikają kolejni artyści. Historia „rozstrzelanego odrodzenia” – ukraińskiego pokolenia artystów prześladowanych przez system totalitarny – na tle jednego z największych ludobójstw XX wieku, Hołodomoru, który spowodował śmierć blisko 7 milionów ludzi. (opis festiwalowy Warszawski Festiwal Filmowy 2017)

Jak żyje dziewczynka z miasteczka Klesiw, gdzie bezprawne wydobycie bursztynu jest jedynym sposobem zarobku? Czy chłopiec z Donbasu znajdzie ratunek od lęków wojny w bezpiecznym Charkowie? Jak nauczyć się mówić, a jeszcze ważniejsze - słuchać innych ludzi, aby samemu stać się większym Człowiekiem? "Wschód-Zachód" - to pięć przedstawień, napisanych przez nastolatków w ramach projektu "Class Act: Wschód-zachód". Nastolatkowie piszą sztuki. Nastolatkowie ze wschodu i zachodu Ukrainy. Piszą oni o świecie, który ich otacza. O swoich lękach i oczekiwaniach. O swojej szorstkiej już dorosłej rzeczywistości i o najskrytszych dziecięcych marzeniach.

Teatr „Aktor” (Kijów, Ukraina)
"Aktor" - współczesny teatr, gdzie grane są alternatywne, przełomowe przedstawienia młodych i doświadczonych reżyserów oraz klasyczne spektakle. Został założony ponad 30 lat temu przez znanego aktora Ukrainy Walentyna Szestopałowa. Dziś teatr rozwija się w 4 kierunkach: „Aktor. Klasyka”, „Aktor. Underground”, „Aktor.Kids” i „Aktor. Teatr Domowy”. Teatr ma na celu stworzyć wolny obszar do realizacji idei w różnych gatunkach i stylach, gdzie na jednej scenie będą odbywać się klasyczne przedstawienia oraz eksperymentalne występy. W 2019 roku teatr otrzymał status akademickiego.

Spektakl „ Anihilacja”
Plastyczna monodramatyczna refleksja. Badanie w aktualnym czasie identyfikacji człowieka we współczesnym świecie, doświadczenie traumy i ważności komunikacji.
Spektakl taneczny bez słów / 35 min.

TotemDanceGroup
Teatr współczesnego tańca istnieje z 2009 roku. Jest zwycięzcą i posiadaczem Grand-prix międzynarodowych festiwali. W teatrze stworzono 15 przedstawień, a granych aktyalnie jest pięć.

Spektakl "APHA"
Współczesny choreograficzny jednoaktowy spektakl "ALPHA" dotyka tematu reewaluacji w socjalnej hierarchii. Tematyka przedstawienia porusza kwestię wpływu. W ciągu życia my, tak czy inaczej, mamy wpływ na otaczających ludzi, a oni na nas. W skutek czego człowiek może zmieniać opinię, pozycję albo przeświadczenie. Ten wpływ może być tak pozytywny, jak i negatywny - może budzić natchnienie, pomagać w osiągnięciu celu, a może doprowadzać do manipulowania albo użycia inne w swoich celach. Chcemy tego czy nie, lecz społeczeństwo zawsze będzie dyktować pewny socjalny schemat. Czym różnią się pojęcie "lider" i "dominanta"? Jak przejawiają się płciowe aspekty przywództwa? Czy jest to zwierzęcy instynkt? Takie pytania Władysław Dediuczenko stawiał sobie w trakcie stworzenia przedstawienia, jednak odpowiedzi na nich powinieneś znaleźć właśnie Ty.
Spektakl taneczny bez słów / 25 min.

n`Era Dance Group
"n' Era Dance Company" (nowa era) - to teatr tańca, który jednoczy w swojej twórczości współczesny kierunek Сontemporary dance i fizyczny teatr. Grupa aktywnie eksperymentuje, zajmuje się poszukiwaniem i badaniem nowych środków scenicznej wyrazistości. Młoda drużyna artystów w swojej twórczości okazuje dużą uwagę światu wewnętrznemu współczesnego człowieka, jego refleksji i reakcji na świat zewnętrzny. W 2017 roku teatr "n' Era Dance Company" założyli młodzi i ambitni choreografowie Władysław Dediuczenko i Bogdan Kyryłenko. Od samego początku swojej scenicznej działalności "n' Era Dance Company" wywoływała duży rezonans wśród fachowców i miłośników kierunku Сontemporary dance, tak w Ukrainie, jak i poza jej granicami. Założyciele "n' Era Dance Company" również aktywnie propagują sztukę współczesnego tańca - przeprowadzają warsztaty jak dla początkujących, tak i dla fachowców w całej Ukrainie

Wojna na wschodzie Ukrainy - to nie tylko wybuchy, ostrzały i imiona poległych. Za jej kurtyną po obu bokach frontu trwa życia (nie)zwyczajnych ludzi, których zjednoczyły rozbite drogi Donbasu. "Złe drogi" - to sześć historii o stosunkach kobiet i mężczyzn, zniekształconych wojną, o ranami, które nigdy nie będą się goiły. Młoda kobieta wyrusza na wschód Ukrainy w poszukiwaniu dokumentalnego materiału o wojnie, lecz tam, w szarej strefie pogranicza staje się zakładniczką swoich i cudzych historii. Przeżywa je jak gdyby w odbiciu, gdzie już nie ma dobra i zła, gdzie ofiara i kat zmieniają się rolami, a miłość staje się przejściową i nieosiągalną.

Akademicki Teatr Dramatu i Komedii Nad Lewym Brzegu Dniepru (Kijów, Ukraina)
Teatr założono w 1979 roku. Założyciel teatru - Edward Mytnyćkyj. Teatr dramatu i komedii Na lewym brzegiem Dniepru występował w Gruzji, Białorusi, Łotwie, Litwie, Niemczech, Polsce. W pierwsze 15 lat istnienia teatr wystawiał spektakle, które przedstawiały aktualne problemy społeczne. W 1990-ych latach teatr zmienił kierunek i zaczął akcentować swoją uwagę na klasycznych utworach. Na początku 2019 roku wybrano kierowników teatru – Stasa Żyrkowa i Tamarę Trunovą. Nowy zespół rozpoczął proces reformacji i odnowy. Repertuar opiera się na przedstawieniach klasycznej dramaturgii oraz sztukach współczesnych, oryginalnych, opartych na aktualnych tekstach. Teatr aktywnie zaprasza i wspiera młodych reżyserów, utalentowanych aktorów, managerów i dramaturgów.